Op het uitgebreide gebied van druk en verpakking speelt inkt ongetwijfeld een cruciale rol en is het een van de belangrijkste materialen in de drukindustrie. Inkt wordt gemaakt van een zorgvuldig mengsel van bindmiddelen, pigmenten (waaronder kleurstoffen), vulstoffen, additieven en andere stoffen.
Er zijn veel verschillende soorten inkt, die op basis van de drukmethode kunnen worden onderverdeeld in offset (lithografische) inkten, diepdrukinkten, boekdrukinkten, flexografische inkten, zeefdrukinkten, tampondrukinkten en inkjetinkten. Vanuit het perspectief van het substraat kunnen ze worden onderverdeeld in papierinkten, plastic inkten, metaalinkten, glasinkten, keramische inkten en textieldrukinkten. Wat droogmethodes betreft, zijn er vluchtige drogende inkten, osmotische drogende inkten, oxidatieve drogende inkten, warmteuithardende inkten, lichtuithardende inkten en elektronenstraaluithardende inkten. Daarnaast zijn er inkten voor antivervalsing en speciale doeleinden, zoals fotogevoelige inkten, thermische inkten, drukgevoelige inkten, schuimende inkten, geparfumeerde inkten, geleidende inkten, magnetische inkten, vloeibare kristalinkten, inkjetinkten en microcapsule inkten, elk met hun eigen voordelen.
De representatieve inktdroogmethodes die gebruikt worden in het drukproces variëren afhankelijk van het type druk en omvatten voornamelijk verdampingsdroging, osmose droging, oxidatieve polymerisatie droging, warmte uitharding en UV/EB uitharding.
Verdampingsdrogen werkt bijvoorbeeld door verhitting om het oplosmiddel of vocht in de inkt te verdampen om het drogen te bereiken. Inkten op basis van oplosmiddelen bevatten VOC's en hebben een negatieve invloed op het milieu. Oplosmiddelen op waterbasis of inkten met een hoog kookpunt vereisen bijvoorbeeld vaak grote ovens om te drogen, wat onvermijdelijk veel energie kost. Na het drogen is de inktfilm gewoon de vaste bestanddelen van de inkt die aan het substraat vastzitten, en de sterkte ervan hangt grotendeels af van de sterkte van het verbonden materiaal zelf. Terugkijkend in de geschiedenis, in de begindagen van de drukindustrie, voordat het milieubewustzijn was ontwaakt, werden inkten op basis van oplosmiddelen veel gebruikt vanwege hun voordelen zoals een snelle droogsnelheid. Met de toenemende eisen op het gebied van milieubescherming zijn de nadelen echter geleidelijk aan meer op de voorgrond getreden.
Osmotisch drogen houdt in dat het oplosmiddel en water in de inkt in het substraatmateriaal doordringen, terwijl de vaste componenten zoals hars en pigment zich aan het oppervlak van het substraat hechten om het droogproces te voltooien. Dit type inkt wordt veel gebruikt bij het drukken op poreuze absorberende materialen zoals papier, bijvoorbeeld bij het drukken van kranten, en heeft de voordelen van korte droogtijden en het feit dat er geen speciale droogapparatuur nodig is. Het is echter onbruikbaar voor niet-doorlatende materialen zoals plastic. In het praktische geval van het drukken van kranten in kleur moet ervoor worden gezorgd dat de inkt snel droogt en de kleur niet vervormd wordt na het drukken op het papier, wat hoge eisen stelt aan de penetrerende droogeigenschappen van de inkt.
Oxidatieve polymerisatie drogende inkten gebruiken lijnolie, sojaolie en andere oliën met dubbele bindingen als bindmiddelen en vertrouwen op de oxidatieve polymerisatiereactie van zuurstof in de lucht om het drogen te bewerkstelligen. Hoewel er geen speciale droogapparatuur voor nodig is en er geen energie wordt verbruikt, duurt het droogproces net als bij osmotisch drogen een bepaalde tijd en kan het niet meteen doorgaan met het volgende proces. In de traditionele boekdrukkunst werd dit type inkt ooit in grote hoeveelheden gebruikt, maar de poedersproeibewerking die wordt uitgevoerd om te voorkomen dat vuil zich aan de rug hecht, kan milieuproblemen veroorzaken, waardoor de industrie op zoek is gegaan naar milieuvriendelijkere alternatieven.
Thermohardende inkten gebruiken thermohardende crosslinking harsen zoals epoxyharsen, polyurethaanharsen en aminoharsen als bindmiddelen en worden gecombineerd met een uithardingsmiddel om een tweecomponentensysteem te vormen. Ze worden gemengd in een specifieke verhouding en geroerd voordat ze worden verwarmd in een infrarood droogtunnel of met hete lucht om de film thermisch te verknopen en uit te harden. Hoewel deze inkten uitstekende eigenschappen hebben, hebben hun hoge energieverbruik, oplosmiddelverdamping en milieuonvriendelijkheid geleid tot hun geleidelijke vervanging door energiebesparende en milieuvriendelijke UV-inkten. Net als sommige grote drukkerijen zijn ze, in hun streven naar efficiënte productie en milieubescherming, geleidelijk gestopt met hun productielijnen voor thermisch uithardende inkt en overgestapt op UV-inkten.
UV/EB-uithardende inkten bevatten reactieve stoffen die worden uitgehard door ultraviolet licht of bestraling met elektronenbundels. UV/EB-inkten hebben een minimale impact op het milieu omdat ze geen oplosmiddelen of andere VOC's bevatten en gebruikt kunnen worden op niet-absorberende substraten zoals plastic. UV/EB-inkten kunnen onmiddellijk worden uitgehard, zodat de volgende processtap onmiddellijk na het afdrukken kan beginnen. Ze harden ook niet uit zonder blootstelling aan ultraviolet (UV) of elektronenstraal (EB) licht en hechten daarom niet aan de drukmachine. Op het gebied van het bedrukken van voedselverpakkingen, bijvoorbeeld, kunnen de snelle uithardingseigenschappen van UV-inkten effectief voorkomen dat inkt voedsel verontreinigt, waardoor de voedselveiligheid wordt gegarandeerd.
UV-inkten bieden vele voordelen: ten eerste stoten ze geen oplosmiddelen uit, wat milieuvriendelijk en veilig is; ten tweede zijn ze zeer productief, met printsnelheden van 100-400 m/min, en zelfs 1500-3000 m/min voor glasvezelinkten, waardoor ze een belangrijke rol spelen in moderne productielijnen voor hogesnelheidsdrukwerk; ten derde harden ze snel uit, waardoor de afgedrukte materialen snel drogen en kunnen worden gestapeld zonder elkaar te besmetten doordat de inkt niet droogt, waardoor er niet hoeft te worden afgestoft en de drukpers en de werkplaats schoon en vrij van stofvervuiling blijven. Ten vierde hardt de inkt onmiddellijk na het afdrukken uit, zodat de puntjes niet uitzetten en de inkt niet in het papier dringt, wat zorgt voor een uitstekende afdrukkwaliteit. De kleurverzadiging, kleurintensiteit en helderheid van het drukwerk zijn aanzienlijk beter dan die van gewone inkten. Ten vijfde kan het online worden verwerkt, perfect passend bij het lopende band productiemodel. Ten zesde is het geschikt voor het printen op warmtegevoelige substraten, waardoor het scala aan printmaterialen wordt uitgebreid.
UV-inkten zijn echter niet perfect. Hun relatief hoge prijs beperkt hun toepassingsgebied tot op zekere hoogte. In kleine drukkerijen waar de kosten strikt onder controle worden gehouden, weerhoudt de prijsfactor hen er vaak van om UV-inkten te gebruiken. Sommige grondstoffen (reactieve verdunningsmiddelen, fotoinitiatoren) hebben een geur, zijn giftig of huidirriterend, wat een negatieve invloed heeft op de toepassing van verpakkingsdrukwerk voor voedsel, medicijnen en kinderproducten. Als bij het bedrukken van medicijnverpakkingen de veiligheid van de inktgrondstoffen niet kan worden gegarandeerd, kan dit een potentiële bedreiging vormen voor de kwaliteit van het medicijn. Bovendien kunnen de onmiddellijke uithardingseigenschappen van UV-inkten volumekrimp veroorzaken, wat de interne spanning in de inktlaag verhoogt en de hechting aan het substraat vermindert. Dit is duidelijker bij afdruktoepassingen voor producten zoals metaal en kan de duurzaamheid van het drukwerk beïnvloeden. Bovendien moet de inkt tijdens transport en opslag uit de buurt van licht en bij lage temperaturen (<30°C) worden bewaard, wat relatief strenge eisen stelt aan de opslagomstandigheden.
Het bindmateriaal voor UV-inkten zijn oligomeren, voornamelijk acrylharsen met lichtuithardende eigenschappen. In plaats van oplosmiddelen of oliën worden reactieve verdunningsmiddelen gebruikt, voornamelijk acrylpolyesters met lichtuithardende eigenschappen. De katalysator is een fotoinitiator, die een fotochemische reactie kan ondergaan onder ultraviolet licht om vrije radicalen of kationen te produceren, die op hun beurt de polymerisatie en verknoping van de acryloligomeren en acrylpolyesters initiëren en uiteindelijk de inkt drogen.
Als er in de toekomst een nieuw type UV-inktmateriaal kan worden ontwikkeld dat de voordelen van snelle uitharding en milieuvriendelijkheid behoudt en tegelijkertijd problemen als hoge prijzen en irriterende grondstoffen oplost, dan zal de drukindustrie zeker een nieuwe revolutie ontketenen. Dit type inkt kan wellicht op veel meer gebieden worden gebruikt, waardoor de ontwikkeling van druktechnologie naar meer efficiëntie, milieuvriendelijkheid en hoge kwaliteit verder wordt bevorderd.
Neem nu contact met ons op!
Als u Photoinitiator Prijs nodig heeft, vul dan uw contactgegevens in op het formulier hieronder, we nemen meestal binnen 24 uur contact met u op. U kunt mij ook een e-mail sturen info@longchangchemical.com tijdens kantooruren (8:30 tot 18:00 UTC+8 ma. ~ za.) of gebruik de live chat op de website voor een snel antwoord.