Beschrijving

Bèta-Nicotinamide Mononucleotidequick Details

Chemische naam: Beta-Nicotinamide Mononucleotide

CAS-nr.: 1094-61-7

Moleculaire formule: C11H15N2O8P

Bèta-Nicotinamide MononucleotideStructuur:

Molecuulgewicht: 334,22

Verschijning: Wit poeder

Assay:97%~100.0%

Bèta-Nicotinamide Mononucleotidetypische Eigenschappen

Bèta-Nicotinamide MononucleotideGebruik

Anti-aging onderzoek, Anti-aging gezondheidsproducten grondstoffen

Bèta-Nicotinamide MononucleotideVerpakking en verzending

Verpakking: 25kg / Kartonnen emmer

Levering: Ongevaarlijke lading

Bèta-Nicotinamide MononucleotideOpslag

Op een droge, geventileerde plaats bewaren om direct zonlicht te vermijden.

Neem nu contact met ons op!

Als je een prijs nodig hebt, vul dan je contactgegevens in op het formulier hieronder. We nemen dan meestal binnen 24 uur contact met je op. Je kunt me ook een e-mail sturen info@longchangchemical.com tijdens kantooruren (8:30 tot 18:00 UTC+8 ma. ~ za.) of gebruik de live chat op de website voor een snel antwoord.

Ischemische cerebrovasculaire aandoeningen omvatten twee soorten voorbijgaande cerebrale ischemie en cerebraal infarct. Onder hen wordt herseninfarct ischemische beroerte (IS) genoemd in de Chinese geneeskundige diagnostiek. Dit is een reeks neurologische stoornissen als gevolg van verschillende redenen van lokale belemmeringen in de bloedtoevoer in hersenweefselgebieden, wat resulteert in ischemische en hypoxische necrose van hersenweefsel. De letaliteit en invaliditeit zijn hoog en het pathologische mechanisme is complex, waardoor de wereld elk jaar een grote economische last te dragen heeft. Zuurstof-glucose deprivatie (OGD) is het meest gebruikte in vitro model van IS en wordt veel gebruikt in fundamenteel en preklinisch onderzoek naar beroertes.

Cellulaire autofagie (autofagie) is wijdverspreid aanwezig in eukaryote cellen en speelt een belangrijke rol in de regulatie van celoverleving en celdood. Een groot aantal onderzoeken heeft gesuggereerd dat autofagie nauw samenhangt met het ontstaan en de ontwikkeling van IS. Sommige studies hebben aangetoond dat neuronale autofagie ischemisch hersenletsel vermindert, terwijl andere studies hebben gemeld dat neuronale autofagie ischemisch hersenletsel verergert, maar het specifieke mechanisme is niet duidelijk.
β-nicotinamide mononucleotide (NMN) is aanwezig in een grote verscheidenheid aan voedingsmiddelen en is essentieel voor het reguleren van cellulaire senescentie en het behouden van de normale functie van het organisme en is betrokken bij de transductie van veel belangrijke intracellulaire signaalwegen. Er is gerapporteerd dat in vitro toediening van NMN snel NAD+ omzet in NAD+ en cellulaire senescentie reguleert en normale lichaamsfuncties in stand houdt. NMN kan de vermindering van NAD+ veroorzaakt door IS compenseren en de schade van cerebrale ischemische neuronen verbeteren. Dit suggereert dat NMN een rol speelt bij IS. Sommige studies hebben aangetoond dat NMN neurovasculaire regeneratie kan bevorderen, de cerebrale microvasculaire endotheelfunctie, ontstekingsremming en anti-apoptose kan verbeteren. Er zijn ook enkele onderzoeken die suggereren dat NMN een anti-ischemisch hersenletsel kan veroorzaken door autofagie te reguleren, maar het specifieke mechanisme waarmee NMN autofagie reguleert tegen IS is niet duidelijk.

Het doel van deze studie was het bouwen van een PC12-celmodel met zuurstoftekort, het meten van de celoverleving met MTT in vitro, het detecteren van autofagosomen en autofagolysosomen met transmissie-elektronenmicroscopie, de fluorescentie-intensiteit van autofagosomen met MDC te observeren en de expressie van LC3-II/LC3-I, Beclin1, p62 en P-mTOR/mTOR autofagie-gerelateerde eiwitten met Western blot te detecteren om het effect van NMN op OGD-geïnduceerde autofagieschade in PC12-cellen te verduidelijken.

De Lancet-studie uit 2017 toonde aan dat beroertes de belangrijkste ziekte zijn die verantwoordelijk is voor het verlies van levensjaren in China, met een snelle progressie, hoge dodelijkheid en invaliditeit. IS is verantwoordelijk voor 60 tot 70 procent van alle beroertes en wordt veroorzaakt door een verminderde bloedtoevoer naar een deel van de hersenen als gevolg van een verstopping in een bloedvat. Ischemie en hypoxie in het hersenweefsel veroorzaken een reeks pathofysiologische reacties zoals celautofagie, apoptose, oxidatieve stress, intracellulaire calciumoverbelasting, enz. Overlevenden van IS hebben een lange herstelcyclus, waardoor de wereldwijde economische last toeneemt. Momenteel zijn er veel contra-indicaties voor geneesmiddelen tegen IS op de markt. Daarom is het noodzakelijk om voortdurend geneesmiddelen te onderzoeken om IS te voorkomen en te behandelen. OGD is een klassiek model voor in vitro onderzoek naar IS en de PC12 cellijn is een van de meest gebruikte cellijnen om neuronale schade te bestuderen. Daarom werd het OGD PC12 celmodel in dit experiment gebruikt voor de in vitro studie.

NMN is een natuurlijk voorkomende stof in het menselijk lichaam en in veel voedingsmiddelen, met een moleculair gewicht van 334,22. Het is een product van de nicotinamide-fosfaat ribosyltransferase reactie en een belangrijke voorloper van NAD+. Het is een product van de nicotinamide-fosfaat ribosyltransferase reactie en een van de belangrijkste voorlopers van NAD+. Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat het reguleren van het NMN-niveau in organismen een beter therapeutisch en herstellend effect heeft op cardiovasculaire en cerebrovasculaire aandoeningen, neurodegeneratieve aandoeningen en degeneratieve verouderingsziekten. Er is ook gemeld dat de toediening van NMN het infarctgebied en de neurologische functieschade in het MCAO-model van ratten kan verminderen. In dit experiment werd met MTT aangetoond dat OGD de overlevingskans van PC12 cellen kon verminderen, en NMN bij concentraties van 400, 800 en 1600 μmol/L verhoogde de overlevingskans van OGD PC12 cellen, met de hoogste overlevingskans bij de concentratie van 800 μmol/L; terwijl er geen significant verschil was in de overlevingskans van de cellen bij de concentraties van 200 en 3200 μmol/L NMN, wat suggereert dat de 200 μmol/L concentratie NMN de overlevingskans van PC12 cellen kan verhogen. Dit suggereert dat de concentratie van 200 μmol/L nog geen effectieve concentratie is om de overlevingskans van door OGD geïnduceerde PC12 cellen te vergroten, terwijl de concentratie van 3200 μmol/L mogelijk te hoog is en enige schade aan de cellen zelf kan veroorzaken.

Cellulaire autofagie, bekend als type II geprogrammeerde celdood, is een proces waarbij cellen lysosomen gebruiken om hun eigen beschadigde, gedenatureerde of senescente macromoleculen en organellen af te breken onder de regulatie van autofagiegerelateerde genen om hun overleving, differentiatie, groei en stabiliteit te behouden. De studietabel laat zien dat autofagie wordt geïnduceerd na IS, en tegelijkertijd begeleidt autofagie ook de ontwikkeling van het pathologische proces van IS, waarbij het verschillende regulerende rollen speelt in de vier fasen van IS, namelijk de acute, subacute, herstel- en vervolgfase.

mTOR is een atypisch serine/threonine eiwitkinase met een relatieve molecuulmassa van 289 kDa. zijn verschillende eiwitten binden zich om 2 verschillende complexen te vormen, mTORCl en mTORC2. mTORCl is gevoelig voor rapamycine en is verantwoordelijk voor de integratie van groeifactoren en voedingssignalen, en reguleert voornamelijk cellulaire autofagie, ribosoombiogenese, eiwittranslatie en vetsynthese. mTORT wordt beschouwd als de afsluiter van autofagie. Studies hebben aangetoond dat gefosforyleerd mTOR de schade door zuurstofsuikertekort kan verminderen en een rol kan spelen bij de bescherming van cellen. 3MA is een veelgebruikte remmer van autofagie. rAPA is een mTOR-remmer die het begin van autofagie induceert door mTORC1 te remmen, en het wordt ook wel een autofagieactivator genoemd. In dit experiment werd de 3-MA en RAPA groep opgezet om in te grijpen in de regulatie van OGD-geïnduceerde autofagie in PC12 cellen, en de 3-MA, RAPA en geneesmiddelcombinatie groep werd ook opgezet om te observeren of NMN de effecten van 3-MA of RAPA op OGD-geïnduceerde autofagie in PC12 cellen kon tegengaan.

De niveaus van de eiwitten Beclin-1, LC3 en p62 kunnen worden gebruikt als belangrijke detectoren van de rol van autofagie.Beclin1 is een bekende regulator van autofagie en is positief gecorreleerd met autofagie.Beclin1 interageert met eiwitten zoals VPS15, VPS34 en ATG14 om de functies van autofagie en membraantransport uit te voeren.LC3, een homoloog van ATG8, een ubiquitine-achtige modificator in gist, is LC3 is een homoloog van de ubiquitine-achtige modificator ATG8 in gist en wordt verondersteld een rol te spelen in autofagie. LC3 verliest zijn C-terminale residu na behandeling met ATG4 en wordt omgezet in LC3-I. LC3-I ondergaat een cascade van ubiquitinatie-achtige enzymatische reacties, waarbij het zich covalent verbindt met de lipide molecule fosfatidylethanolamine in het autofagosoom membraan, en wordt omgezet in LC3-II. Een toename in de verhouding tussen LC3-II en LC3-I duidt op verhoogde autofagie niveaus. p62 is een markereiwit dat autofagische activiteit weerspiegelt, en de eiwitniveaus ervan correleren met de mate van autofagie. p62 is een markereiwit voor autofagieactiviteit, en de eiwitniveaus ervan zijn negatief gecorreleerd met autofagie, d.w.z, wanneer autofagie optreedt, wordt p62 eiwit afgebroken in het cytoplasma; wanneer de autofagieactiviteit verzwakt is en de autofagiefunctie defect is, zal p62 eiwit zich ophopen in het cytoplasma. In dit experiment werd bevestigd door Western blot dat NMN de relatieve expressie van Beclin1 en LC3-II/LC3-I eiwitten kon verlagen en de expressie van P-mTOR/mTOR en p62 eiwitten kon verhogen. Daarnaast werden transmissie-elektronenmicroscopie en MDC-methode ook toegepast om te bevestigen dat NMN het aantal autofagische blaasjes, autofagische lysosomen en fluorescentievlekken en intensiteit in OGD PC12-cellen kon verminderen. Het bovenstaande geeft aan dat NMN OGD-geïnduceerde autofagie in PC12 cellen kan remmen.
Concluderend wordt gesuggereerd dat een bepaalde dosis NMN zich kan verzetten tegen OGD-geïnduceerde autofagieschade in PC12 cellen en zo een cytoprotectief effect kan uitoefenen, en dit beschermende effect kan gerelateerd zijn aan de mTOR-gerelateerde pathway. De huidige studie kan een bepaalde doelreferentie voor NMN bieden om OGD-geïnduceerde cellulaire autofagieschade te voorkomen en bepaalde laboratoriumgegevens te verzamelen voor de ontwikkeling van de natuurlijke verbinding NMN.